Podcast: Inge De Ridder

 Inge De Ridder behoort tot de categorie van gasten die eerst nee zeggen op mijn vraag of ze in mijn podcast voor een gesprek willen komen. Een best goed gevulde categorie, ik vermoed dat het een minderwaardigheidsreflex is. Wat ga ik nu voor meerwaarde zijn. Beschreven in 1978 door de klinische psychologen Dr Pauline Clance en Dr Suzanne Imes als het imposter fenomeen. Nu populair als het imposter syndroom. 

Na wat aandringen zaten we toch samen voor een gesprekje over voeding. En coaching. Inge coacht! 

Ik heb niet zo veel met eten en drinken. Graag eet ik efficient en snel. Daarna kunnen we praten en gezellig doen. En toch hebben mijn  ouders altijd veel waarde getoond voor gezond eten. Mama reed in de eighties  met haar 2pk elke dinsdag en donderdag speciaal  naar De Plukker in Aartselaar om, in een geïmproviseerde winkelserre, op schragen uitgestalde  biologische groenten aan te schaffen. Ik ging graag mee op plaktocht en zo een snuifje van de hippiecultuur mee te pakken. Zus Eva ging mee tot ze de schraag met de kassa onderuit knalde.  

Avocado's, noten, veldsla, netel thee, rode biet, en bio biefstukjes waren mijn dagelijkse vrienden. 

Een bijzonder eet moment maakte ik mee in mijn beginperiode bij de zwemfederatie. Elk jaar organiseerden ze voor de zwemmers van de topsportschool een voedingsweek. Kim Van Malderen, kine en organisator van die week, kwam in de leraarskamer polsen hoe we dat gingen aanpakken. Eerlijk antwoordde ik: "Kim ik heb totaal geen affiniteit met voeding. hiervoor moet je niet bij mij zijn." Later vernam ik dat ze er bij het management ernstig over dachten mij te ontslaan. Inge Leeten heeft dat toen gelukkig voorkomen. Hoe mijn eerste ontmoeting met haar verliep komt zeker later nog aan bod.

Pat Viroux, een Antwerpse kinesist en stichter van Athletes Care Antwerpen verzamelde samen met Carl Huybrechts een team rond bokser Sugar Jackson. Inge De Ridder werd ingeschakeld om de juiste voedingsbalans te vinden en ik hield mij bezig met de looptrainingen en het mentale welzijn van Sugar. Pat stoefte voortdurend over de kwaliteiten van Inge. Terecht. Betrokkenheid zou ik bij Inge op 1 plaatsen. 

Mijn belangrijkste vraag tijdens ons gesprek voor de podcast was: "Hoe komt het dat er nog steeds zoveel advieswijzingen over voeding zijn?". Inge:"we zijn er nog lang niet." Ik vind het zo raar dat we een paar jaar geleden plots een heel nieuw energie systeem ontdekken. Ketonen. We vliegen vlotjes naar de maan, ontwikkelen kernenergie maar het aanspreken van ketonen, dat moest nog even wachten.

Gelijkaardige spectaculaire ontwikkelingen verwacht ik binnenkort over ons brein. Als we in die donkere afgesloten ruimte gaan binnendringen via "Nural Dust", een soort draadloze mini sensoren, dan staan we aan de poort van een mentale revolutie. We brengen dan de wifi binnen in ons lichaam. Ziet u de mogelijkheden?

En toch zou ik het wel heel raar vinden als binnen 50 jaar mijn laatste maaltijd niet zou bestaan uit rode biet, veldsla en een grass-fed stukje vlees. Met een glas cola zero.