Slaap

Een atleet begeleiden is heel eenvoudig, de atleet doet een inspanning of oefent een vaardigheid en dan gaan we rusten. Tijdens de rust of herstelperiode past het atletenlichaam zich fysiek en mentaal aan. Dankzij deze aanpassing gaan we ons een klein beetje sterker wapenen, zodat een volgende keer dezelfde inspanning gemakkelijker verloopt of de vaardigheid sneller of nauwkeuriger uitgevoerd wordt.

Dit principe (van supercompensatie) is al rond 1950 door Nicolai Yakovlev wereldkundig gemaakt.

Bron Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Supercompensation#/media/File:Supercompensation.svg

Voor Yakovlev had een zekere C. Darwin al verkondigd dat degene die zich het beste kan aanpassen aan veranderingen overleeft. 

En een lichaam kan zich fenomenaal aanpassen. Daar staan atleten nog te weinig bij stil. 

Waar we nog niet helemaal aan uit zijn is de rol van slapen in het supercompensatie verschijnsel. Belangrijk is het zeker. Maar hoeveel en wanneer staat nog niet helemaal op punt. De trainingschema's worden nauwkeuriger. 

Grote winsten kunnen volgens mij nog uit het verfijnen van herstel en slaapschema's gehaald worden.